Ranja i Drapek
ur.07.2010 Urodziły się w psiej budzie na jednej z warszawskich posesji. Super urocze maluchy , zabawowe, uwielbiają rozrabiać. Bardzo kontaktowe do człowieka. Apetyt dopisuje. Są zaszczepione, zdrowe. Bardzo się kochają, najlepiej żeby zamieszkały razem ew.z innym miłym kotkiem.
Ranja i Drapek znalazły dom w październiku 2010
Siostra mojego męża była u nas ze swoim 4 miesięcznym synkiem i na kotkach nie zrobił on żadnego wrażenia. W ferworze zabawy nawet nie przejęły się jego obecnością, tylko jak zaczął płakać to tak nie bardzo wiedziały co to i o co chodzi.
Ale po chwili wróciły dalej do zabawy.
Znajomi mają też kundelka nie wielkiego wzrostu, to po chwili niepewności i powąchaniu się chciały się z nim bawić.
Podobnie jest z kotką mojej mamy, którą Drapek lubi zaczepiać a Ranja się do niej przytulać i dawać jej buzi noskiem.
Nowymi ludźmi w ogóle się nie przejmują i albo chcą się z nimi bawić albo żeby je głaskać - zero stresu.
Czasami nawet najpierw nie chcą powąchać tylko od razu do zabawy.
Zauważyłam, że z reguły wolą bawić się z ludźmi.
Mają jednak takie momenty że olewają nas i innych i chcą się bawić same. Wtedy jak ktoś chce się jednak z nimi pobawić to sobie idą do innego pomieszczenia i bawią się same.
Są strasznie żywe i energiczne, można powiedzieć że są bez stresowe, praktycznie niczego się nie boją. Ranja tylko trochę boi się odkurzacza natomiast Drapek nie zwraca na niego uwagi i nic im nie przeszkadza.
Czasami jak się nie wyrobią na zakręcie to i tak biegną dalej niczym się nie przejmując.
Najlepszymi zabawkami są kulki z papierków, słomki i sznurówki.
Dobrze że ich nie rozdzielono bo gdy Ranja się czegoś przestraszy albo coś jej nie pasuje to miauczy za Drapkiem a ten z reguły po nią idzie. Często myją się wzajemnie, a spać to najlepiej na łóżku ale zawsze koło siebie i często mordkami do siebie i do tego obejmują się łapkami. Są po prostu przesłodkie i już powoli się uczą że w nocy się śpi a jeśli za bardzo w nocy rozrabiają to wystarczy je złapać 5-10 minut pogłaskać i idą spać.
